بسم الله الرحمن الرحیم

“امام صادق(ع) مرد مبارزه بود، مرد علم و دانش بود و مرد تشكیلات بود. مرد علم و دانش بودنش را همه شنیده‌اید. محفل درس امام صادق(ع) و میدان آموزشی كه آن بزرگوار به وجود آورد، هم قبل از او و هم بعد از او در تاریخ زندگی امامان شیعه بی‌نظیر بود. همه‌ی حرفهای درست اسلام و مفاهیم اصیل قرآن كه در طول یك قرن و اندی به وسیله‌ی مغرضان و مفسدان یا جاهلان تحریف شده بود، همه‌ی آنها را امام صادق(ع) به شكل درست بیان كرد.
اما مرد مبارزه بودنش را كمتر شنیده‌اید. امام صادق(ع) مشغول یك مبارزه‌ی دامنه‌دار و پیگیر بود. مبارزه برای قبضه كردن حكومت و قدرت و به وجود آوردن حكومت اسلامی و علوی. یعنی امام صادق(ع) زمینه را آماده می‌كرد تا بنی‌امیه را از بین ببرد و به جای آنها حكومت علوی را كه همان حكومت راستین اسلامی است بر سر كار بیاورد.

اما آن بعد سوم را كه اصلاً نشنیده‌اید، مرد تشكیلات بودن امام صادق(ع) است كه یك تشكیلات عظیمی از مؤمنان خود از طرفداران جریان حكومت علوی در سراسر عالم اسلام از اقصای خراسان و ماوراءالنهر تا شمال آفریقا به وجود آورده بود. تشكیلات یعنی چه؟ یعنی این كه وقتی امام صادق(ع) اراده می‌كند آن چه را كه او می‌خواهد بدانند، نمایندگان او در سراسر آفاق عالم اسلام به مردم می‌گویند تا بدانند. یعنی از همه جا وجوهات و بودجه برای اداره‌ی مبارزه‌ی سیاسی عظیم آل علی جمع كنند. یعنی وكلا و نمایندگان او در همه‌ی شهرها باشند كه پیروان امام صادق(ع) به آنها مراجعه كنند و تكلیف دینی و همچنین تكلیف سیاسی خود را از آن حضرت بپرسند.
تكلیف سیاسی هم مثل تكلیف دینی واجب‌الاجرا است. امام صادق(ع) یك چنین تشكیلات عظیمی را به وجود آورده بود و با این تشكیلات و به كمك مردمی كه در این تشكیلات بودند با دستگاه بنی امیه مبارزه می‌كرد. در هنگامی‌كه پیروزی او بر بنی امیه حتمی بود، بنی‌عباس به عنوان یك جریان مزاحم و فرصت‌طلب آمدند، میدان را گرفتند و بعد از آن امام صادق(ع) هم با بنی‌امیه و هم با بنی‌عباس مبارزه كرد.

روايت «عمروبن‌ابی‌المقدام» منظره‌ی شگفت‌آوری را ترسيم می‌كند: روز نهم ذيحجه روز عرفه است. محشری از خلايق در عرفات برای ادای مراسم خاص آن روز گردآمده‌اند و نمايندگان طبيعی مردم سراسر مناطق مسلمان‌نشين، از اقصای خراسان تا ساحل مديترانه، جمع شده‌اند. يك كلمه حرف به‌جا در اينجا می‌تواند كار گسترده‌ترين شبكه‌ی وسايل ارتباط‌جمعی را در آن زمان بكند. امام، خود را به این جمع رسانده است و پيامی دارد. می‌گويد: ديدم امام در میان مردم ايستاد و با صدای هر چه بلندتر – با فریادی كه بايد در همه‌جا و در همه‌ی گوش‌ها طنين بی‌افكند و به‌وسيله‌ی شنوندگان به سراسر دنيای اسلام پخش شود- پيام خود را سه مرتبه گفت. روی را به طرف ديگری گرداند و سه مرتبه همان سخن را ادا كرد. باز روی را به سمتی ديگر گرداند و باز همان فرياد و همان پيام. و بدين ترتيب امام دوازده مرتبه سخن خود را تكرار كرد. اين پيام با این عبارات ادا می‌شد: «أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ رَسُولَ اللهِ (ص) كَانَ الْإِمَامَ- ثُمَّ كَانَ عَلِيُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ (ع) ثُمَّ الْحَسَنُ(ع) ثُمَّ الْحُسَيْنُ(ع)- ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ(ع) ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ(ع) ثُمَّ . . . »”

منبع:سخنان امام خامنه ای در خصوص امام صادق علیه السلام